ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΠΥΡΑ: η συνέχεια - Ο Δανιήλ θύμα του Σταλινισμού

Μετά την αμνηστία το 1960 έγραψα μία ογκώδη αίτηση στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΤς, στην οποία περιέγραψα λεπτομερειακά όλη την υπόθεση. Ένα αντίγραφο έστειλα και στην Πρεσβεία της Σοβιετικής Ένωσης. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά που έγιναν μετά το θάνατο του Berija και του Στάλιν, έπρεπε να γίνουν για να σωθεί η υστεροφημία αυτής της περιόδου. Κάποιοι ήθελαν πολύ, χάρη σε ψευδομάρτυρες όπως ήταν ο Šaňo Mach, να αλλοιωθεί η ίδια η Ιστορία. Η εξόντωση των μελών του κόμματος ήταν στην τελική ανάλυση η απευθείας υποστήριξη του ιμπεριαλισμού. Η FBI δεν θα κατάφερνε ποτέ να προκαλέσει στο κομμουνισμό τόσες ζημιές όπως η λεγόμενη «προσωπολατρία». Αυτή η υποστήριξη του ιμπεριαλισμού είχε ως αποτέλεσμα και την παγκόσμια ειρήνη αφού πώς μπορούσαν να πιστέψουν οι άνθρωποι να πιστέψουν στις λενινιστικές αρχές αφού οι ίδιοι «τρωγόμασταν» με βοήθεια των αγχονών, των φυλακών, της διανοητικής σακάτευσης. Η «προσωπολατρία» πρόσφερε με αυτό τον τρόπο τα πιο πολύτιμα επιχειρήματα για την στήριξη του ιμπεριαλισμού. Για αυτό συστάθηκε μία επιτροπή η οποία ερεύνησε όλες τις πολιτικές δίκες. Το αποτέλεσμα ήταν η επανάληψη της δίκης. Και η αποκατάσταση. Αλλά μόνο μερική.
Μας προσφέρθηκαν διάφοροι παστοί, αλλά οι περισσότεροι επιλέξαμε να εργαστούμε στην Ακαδημία επιστημών. Εγώ προτίμησα την παλαιά μου αγάπη, την λογοτεχνία, χωρίς ωστόσο να έχω πανεπιστημιακή κατάρτιση στο κλάδο αυτό.
Αν τα κατάφερα θα δείξει ο χρόνος.
Η φυλακή είχε διάφορες επιπτώσεις στην υγεία μου και την ψυχολογία μου. Ισχαιμία, χαλασμένα δόντια, μυωπία, μοναχικό τρόπο ζωής και υπεροψία σχετικά με την καθημερινή επιδίωξη υλικών αγαθών.
Όταν πέθανα άφησα δύο κοστούμια, τρία πουκάμισα και ένα πανωφόρι.
Και μία εγγονή (από τα εφτά μου) στην οποία τα διηγήθηκα όλα και η οποία παντρεύτηκε την Ελλάδα όπου θα καταλάβουν οι άνθρωποι γιατί δεν έπαψα να πιστεύ

Ο Δανιήλ Στη φυλακή

Η συνέχεια από το άλλο μπλογκ...
Τα γεγονότα στην Ουγγαρία το 1956 και ιδιαίτερα το ΧΧ συνέδριο του ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης, σήμαινε μία τομή στις εξελίξεις όπως και στις συνθήκες που επικρατούσαν στη φυλακή. Μας επέτρεψαν να παραγγείλουμε κάποιο περιοδικό και εγώ έπαιρνα τη Πράβδα της Μόσχας. Σε ένα τεύχος βρήκα ένα άρθρο του δικού μας υπουργού ότι οι πολιτικές δίκες θα αναθεωρήσου. Έπρεπε όμως να περιμένουμε άλλα τέσσερα χρόνια, οι δικοί μας δεν είχαν το σθένος και έπρεπε να επέμβει ο ίδιος ο Chruscov για να μας αφήσου ελεύθερους. Στις φυλακές μας ήμασταν 2000 φυλακισμένοι κομμουνιστές. Η τομή ήταν επίσης στο ότι μπορούσα να δουλέψω σε ένα εργοστάσιο ξυλουργίας για πόρτες και παράθυρα. Συγχρόνως στη δική μας φυλακή δούλευε πειραματικό Δημοτικό σχολείο όπου οι φυλακισμένοι μπορούσαν να τελειώσουν το σχολείο. Εγώ δίδασκα σλοβάκικα. Είχαμε και λογοτεχνική λέσχη, της οποίας ήμουν επικεφαλής, όπου κάθε φορά κάποιος έγραψε μία αναφορά για κάποιο σύγχρονο λογοτεχνικό έργο και μετά γινόταν η συζήτηση. Προσπαθούσα να ζω υγιεινά, να αθλούμαι και να περπατάω με τις ώρες στο κελί.
Η ελπίδα αντικαθρεφτιζόταν και στα όνειρά μου: περίμενα ένα τρένο να έρχεται και αυτό έφευγε και με άφηνε κλαίγοντας. Κάθε νύχτα το ίδιο.
Τελικά την άνοιξη 1960 με άφησαν ελεύθερο. Πήγα κατευθείαν στην γυναίκα μου. Μου άνοιξε με φίλησε χωρίς λόγια και μου είπε: «Εγώ δεν θέλω πια να ζω μαζί σου». Προσπάθησα να την πείσω. Μάταια.
Και έτσι, στην αυλή του αδερφού μου, τρεις βδομάδες που μου έδωσαν άδεια πριν αρχίσω να δουλέψω, λιαζόμουν στον Ήλιο και διάβαζα βιβλία.
Ειδικά κέντρισε το ενδιαφέρον μου το μυθιστόρημα του Balzak «Η σκοτεινή υπόθεση». Διαδραματιζόταν στη διάρκεια της τρομοκρατίας της Μεγάλης Γαλλικής επανάστασης μετά το 1794, όταν στη Γαλλία ξέσπασαν «οι διωγμοί ενάντια στις μάγισσες» και δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι γνωρίστηκαν με τη γκιλοτίνα. Μου χτύπησε στα μάτια η συγγένεια των καταστάσεων, πρώτα απ’ όλα οι ανόητη καταγγελία όταν ο ήρωας λέει ότι πρέπει να τρέξει γιατί τον κατάγγειλαν πώς έκλεψε τα καμπαναριά του Notre Dame και ότι ήταν φτιαγμένες ομάδες συνεργατών που ποτέ τους δεν συναντήθηκαν
«ΟΙ άνθρωποι έμαθαν από την ιστορία μόνο ένα, ότι δεν έμαθαν τίποτα».
Και το χειρότερο: όλα αυτά τα εγκλήματα δεν έκαναν κακό μόνο σε μας τους πρωταγωνιστές, αλλά έβλαψε την υπόθεση του κομμουνισμού. Ακρωτηρίασε την πιο ανθρώπινη θεωρία, βασισμένη στο σεβασμό στον άνθρωπο, την αλήθεια και το δίκαιο. Εμάς μας έκαναν να πιστέψουμε ότι πρέπει να υποφέρουμε στο όνομα της «όξυνσης της ταξικής πάλης» γιατί όμως οι άλλοι, οι απλοί άνθρωποι δεν είπαν τίποτα;
Συνεχίζεται... μέχρι να τελειώσει...

Δεν τα κατάφερε ούτε χθες ο Αλαβάνος...

Ενώ η Παπαρήγα έδωσε μία κάποια λύση.
Και το πιο ωραίο μπλαμπλα το έχει ο Ανδρέου!

"Με το πραγματικό επιβιώνεις, με το όραμα ζεις..."

Έξω από το κλουβί περιμένει η βουλή

για τρλούς

Tannenbaum

Σαν παιδιά χρειαζόμασταν αγάπη και όχι υλισμό, με τη γλώσσα μέχρι τα γόνατα, όπως λένε στην πατρίδα μου.

Ας καταστραφεί ο αυταρχισμός των γονιών

Ο καπιταλισμός θα μας "καθαρίσει" τα μυαλά

Δεν τα καταφέρνει κανείς, κανείς μόνος του, αν και όλοι οι αριστεροί, εννοώ και το ΚΚΕ και το ΣΙΡΙΖΑ έχουν καλές προθέσεις. Θέλουν μία κοινωνία ανιδιοτελής, συλλογική, ενθουσιώδες, όμορφη.
Δίκαιη προ τ' απ όλα, όπου όλοι θα έχουν τη ελευθερία να συμμετέχουν ισότιμα στα κοινά,
και
να ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ. Ο καθένας εκεί που αγαπά και άρα του του αρέσει.
Δεν είναι δημιουργία η οικονομική δημιουργία, όχι μόνο, όταν και αν είναι. Όπως νομίζει το ΠΑΣΟΚ.

Αλά το μυαλό αδυνατεί ακόμα.

Πριν δύο μήνες έγινε ένα συνέδριο του Monthly review όπου πήραν μέρος το ΚΚΕ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΌΣ για τις στρατηγικές ενάντια στην κρίση.
Όλοι τους χάθηκαν στα κατεστημένα. Κανείς δεν είπε τίποτα το ουσιαστικό για το ρόλο
της αμερικάνικης εθνικής τράπεζας και της βιομηχανίας εξοπλισμού
Ούτε το ΚΚΕ. Ούτε το περιοδικό.
Κάποιοι είδαν κάπου λεει μαρξισμό.
Ούτε λόγος.
"Να μη χαθούμε σε ιδεολογική συζήτηση",
(ας τα αφήσουμε καλύτερα)
είπε ο Παπαδόπουλος του ΚΚΕ,
ωραία
χαθήκατε όμως στην πολιτική συζήτηση.
Το ΚΚΕ νίκησε σε αυτήν.
Τον Λαφαζάνη...

"Στρατηγικές ενάντια στην κρίση;" είναι μία εφεύρεση της καπιταλιστικής ιδεολογίας...
και εμείς την παπαγαλ...
επειδή δεν έχουμε δική μας ιδεολογία!

Μία είναι η στρατηγική:
να αναλύουμε τη πραγματικότητα διαλεκτικά κάθε φορά εκ νέου.

Το θυμάστε το ιδελογικό κενό με την πτώση του "υπαρκτού".
Να, εκεί θα ξαναβρεθούμε αν η τακτική μας είναι να μη ασχοληθούμε με την κοσμοθεωρία, μμε ιδεολογία μας.

Ο ταξικός αντίπαλος εφαρμόζει την ιδεολογική του στρατηγική στα σχολεία, παραμορφώνοντας τα μυαλά σε ένα δοχείο νυκτός για την αποδοχή των αξιών που εφαρμόζει η τηλεόραση.
Κέρδος, ανταγωνισμός, αντικίμενο πόθου, τιμές, ανάδειξη, ικανοποίηση (αντί για χαρά), δεύτερη, τρίτη δουλειά για να μη "λείπει" στα παιδιά τίποτα, τίποτα που μπορεί να καταναλωθεί εκτός από την ασχολία και χαρά μαζί τους, δεν τα θυμάμαι τώρα όλα, για βοηθήστε με...

Ολοκληρωμένη ιδέα

Η καρδιά συνδέει τα κατώτερα με τα ανώτερα μαθημαιτκά.

Μισός άνθρωπος

Νόμισε ότι τα ξέρεις όλα, αριστερέ μου;
Ξέρεις μόνο τα μισά.
Τα τις εκκλησίας,
το πολύ τα του Αριστοτέλη
Ο καινούργιος άνθρωπος φύτρωσε μόνο στον κομμουνισμό.

Δεν αρκεί που μας ρυπαίνουν θα το πληρώνουμεκιόλας

2,7 τοις εκατό ανατίμησή στο λογαριασμό της ΔΕΗ θα παει στο πρόστιμο από την ΕΕ για τους ρύπους... Θα την πληρώσουμε εμείς!
Δηπλά.

Με θεωρείς φίλη;

Τι μπορώ να κάνω για σένα;

Ένα βιβλίο για την Παλαιστίνη

Όποιος ενδιαφέρεται για την Παλαιστίνη, μπορεί να πάρει αυτό:
"Palestine" από τις εκδόσεις "ΚΨΜ"
βιβλιοπολείο: Ζοωδόχους πηγής 55

Γαμώτο!

Και δεν την άκουσα γαμώτο, την ομιλία του Τσίπρα για να κρίνω μόνη μου, γαμώτο!
Και δεν την έχει η Αυγή;
Που χάθηκε;
Και δεν έφεραν στο περίπτερο παραπάνω τεύχη!
Που να τη βρω;

Χθες χαμογελούσα όλη μέρα...

...χάρη στη σάτιρα.
Μετά τη διάλεξη του Α. Μπαλτά
για την φιλοσοφία της επιστήμης
ένιωθα όμως κουρασμένη
να το μοιραστώ το χαμόγελο.
Ήταν εγωϊστικό;
Στριφογυρνούσε στο μυαλό μου
αυτός ο στοίχος:
Καμιά φορά παθαίνω μαλακοποίηση
γράφω μαλακό-ποίηση.
Σήμερα συμπληρώνω:
Καμιά φορά μου λείπει
η δράση
είναι αυτό ανήθικη
στάση;

Αίσχος!

Όταν η τηλεόραση μετατρέπει τη διαλεκτική σε "ψέμα"...
Τόσο πολύ βουτηγμένοι στο ψέμα είναι που θέλεουν πάση θησία να δείξουν ότι ο Αλαβάνος λεει ψέματα, σε καλύτερη περίπτωση ότι αντιφάσκει.
Άκου εκεί! Το Mega είχε για το συνέδριο του Συν ούτε τριάντα δευτερόλεπτα και σε αυτά έκοψε από το στώμα του Αλαβάνου τρεις μισές φράσεις:
"λένε ότι η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ είναι μία εύκολη λύση, εύκολη μπορεί, λύση όμως όχι..." ΤΣΑΚ
"...συνεργασία της αριστεράς..." ΤΣΑΚ
"...όταν το ΚΚΕ μας λεει προδότες..." ΤΣΑΚ
Και το λένε ειδήσεις!
Το ακούει ο πολίτης και πάπαλα. Δεν ενδιαφέρεται για τίποτα (;;;) παραπέρα.
Έκαναν τη δουλειά τους οι δημοσιογράφοι!

ΠΙΟ ΠΟΛΎ

Πιο πολύ απ' όλα πονάνε οι παρεξηγήσεις.

Mελαγχολία

Να εξατμηστώ
σαν μία σταγώνα νερού
που απορροφάει με τα φιλιά του ο ήλιος

Αόρατη
να πετάω ενωπίο
της Αυγής του

Πίσω από τα δάση
να πέσω στο καλάθι
της παλάμης σου που με περιμένει.

OLLA KOMEND-SOENTGERATH

Τι να μαγειρέψω;

Το ψυγείο τίγκα στις τυρόπιτες, μπιφτέκια και σνίτσελ της γιαγιάς. Που τα βαρέθηκε το παιδί μου ως το λαιμό. Τι να του μαγειρέψω του παιδιού. Δεν χωράει τίποτα άλλο στο καταραμένο το ψυγείο. Ούτε τα ντολμαδάκια που είναι ξεπαγωμένα τα τρωει. Έχει και γιαούρτια και πουντίγκες, αλλά θέλει κάτι ζεστό! Σε λίγο έρχεται, λεει. Δύο ώρες πειμένω.
Αυτή είναι η δεύτερη μου μέρα εδώ. Χθες πήγαμε στο Lidl. Διαβάζω το "Η εκδίκηση της Γκαιας" του James Lovelock.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ

skip to main | skip to sidebar
Τρίτη, 15 Ιανουάριος 2008

ΝΕΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΦIΜΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ BLOGS:ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ SYNC BLOGS (ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ)
Τρίτη, Ιανουάριος 15, 2008, posted by ΠΡΕΖΑ TV at 2:05 μμ
Η αρχη ειχε γινει με το monitor,
οταν ξαφνικα ο Π.Βρυωνης,
δημιουργος του εν λογω aggregator,
δεχεται απειλες απο μια κυρια
η οποια του ζητα να αφαιρεθει το blog της απο το monitor.

Στη συνεχεια,ακολουθει το blogme.gr,επισης aggregator,
το οποιο φιλοξενει στα link του,
ενα blog το οποιο σατηριζει τον κ.Λιακοπουλο,
με αποτελεσμα ο κ.Λιακοπουλος να κανει μηνυση
στον aggregator και οχι στο ιδιο το blog,
διοτι ηταν σε .com,πραγμα το οποιο σημαινει
οτι καλυπτεται απο την Αμερικανικη νομοθεσια,
η οποια δεν επιτρεπει να γινει αρση του απορρητου
για συκοφαντικη δυσφημιση.
Συνεπως το blogme.gr ηταν ο ευκολος στοχος.

Επειτα,η Athens Voice,η Lifo και το Υupi.gr,
δεχονται αιτηση ασφαλιστικων μετρων
απο το ΙΕΚ ΑΚΜΗ,
λογω δημοσιευματων στα blogs του ΠΡΕΖΑ TV,
τα οποια και διατηρουσα στα δικα τους sites.

Τελος,Ιανουαριος 2008,το sync blogs,
δεχεται e-mail απο μια "κυρια",
η οποια ζητα απο τους διαχειριστες,
να αφαιρεσουν καποιο blog το οποιο φιλοξενουν,
επειδη οπως αναφερει
"προσβάλει άτομα και παραβιάζει προσωπικά δεδομένα".
Σε περιπτωση μαλιστα που οι διαχειριστες του sync
δεν προβουν στη διαγραφη του blog,
τοτε η εν λογω "κυρια",
θα κινηθει νομικα εναντιον της ομαδας του sync.

Συνεπως για ακομη μια φορα
ο ευκολος στοχος ειναι το ".gr".
Οι Ελληνες bloggers δεν πρεπει να επιτρεψουμε
να συμβει κατι τετοιο...
Πρεπει να παρουμε συντομα μετρα,
μονοι μας,διοτι τα Blogs πλεον,εχουν κερδισει
οχι μονο το ενδιαφερον το κοσμου,
αλλα σιγα-σιγα,γινεται φανερη
και η πραγματικη δυναμη την οποια εχουν...

ΠΡΕΖΑ TV
15-1-2008

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ

Και τρέξανε οι μπίλιες...

Όλα ήταν στην σειρά, όλες οι μπίλιες έτοιμες για το παιχνίδι, τοποθετημένες πάνω στο τραπέσει του μπιλιάρδου, ήρθε το μπαστούνι και τρέξανε οι μπίλιες προς όλες τις κατευθύνσεις...
Χάος.
Από την τάξη γεννιέται το χάος από το χάος η τάξη.
Θα παίσει
το τραπέζι;
Θα παίξει
Για να δούμε;
Πάλι καλά.
Ποτέ τίποτα δεν μπορεί να είναι στάσιμο.

ΠΡΕΠΕΙ και ΘΕΛΩ

Να κάνεις πάντα αυτό που σε ενδιαφέρει όχι αυτό που σε συμφέρει.
Ακόμα και σε λεπτομέρειες.
Δηλαδή αυτό που θέλεις όχι αυτό που πρέπει.
Αντίφαση;
Ναι και όχι.
Αντίθεση!
Δυναμική.
Ηθική...

Μίμης Ανδρουλάκης : Φως στο τούνελ...?

Θέλω να πω μια γνώμη: Μίμης Ανδρουλάκης : Φως στο τούνελ ή ανησυχία για μια απο τα ίδια?
Νομίζω ότι επιτέλους (ίσως μπορεί)να αλλάζει το πολιτικό-κοινωνικό τοπίο. Δηλαδή ίσως Τσίπρας - γιος του Ανδρουλάκι (καλά μη βαράτε, πλάκα κάνω!) και θα δούμε και κανένα σπόρο στο έδαφος για τη δική μας συμμετοχή. Όλων εννοώ.
Αλλά αν βρεθεί καποιος καλύτερος νέος από τον Τσίπρα, ας του κάνει το χώρο! Και ο Γιωργάκης επίσης να αδιάσει τη γωνιά στον...; Vrypan (;;;!!!;;;)

Έχουμε τελειώσει

Με τον Χρίστο είχα μία σχέση σχεδόν τρία χρόνια. Είμουν ερωτευμένη μαζί του και τότε δεν ήθελα κανέναν άλλον. Όχι τόσο όσο με τους άλλους αλλά ήμουν. Τελείωσε όμως. Πριν 4χρόνια. Δεν καταλαβαίνω γιατί θέλει ακόμα να..., συγνώμη που θα το πω, να με πηδάει.
Ποιος ο λόγος;
Ο κάθε έρωτας έχει ένα ποτήρι απέχθειας που σιγά σιγά γεμίζει με την κάθε κίνηση που δεν την θέλουμε πραγματικά...

Μόνο φίλοι όχι πια σεξ.

Έμεινα άφωνος

Είδηση (!) για την ανεργεία:
Εικόνες από τον ΟΑΕΔ.
Ένας άνδρας μιλάει:
"Δεν μας εξασφαλίζουν την εργασία
που ανταποκρίνεται στις
σύγχρωνες ανάγκες".
Ποιο το κανάλι;
"902"!
Ποιες σύγχρωνες ανάγκες;
Περνάει η επανάσταση του εγκέφαλου
από δίπλα τους,
ερήμην τους;
Πέστε μου φίλοι!

ΕΛΑ ΚΙ ΕΣΥ

src="http://en.freefouad.com/wp.content/uploads/2008/01/petition.gif"alt="sign the Petition" align="center"border="0"/>

Προσπαθήστε κι εσείς για τον Μπλογκερ που είναι σε ανάγκη,
άδικα φυλακισμένος στη χώρα του,
ίσως τα καταφέρουμε!
Αν μάθετε που έκανα λάθος, στηρίξτε μου.

Μην χάνεις την ελπίδα σου

Όποιοι συνωστίζονται στο τέλος συντονίζονται...

Τεριάζουμε

Zero+: Το βιβλιο των προσωπων.
Κι εγώ στέλεγχος είμαι, τεριάζουμε...

Η ανίκιτη (προς το παρόν) δύναμη του χαρτιού

Κάποτε δούλευα κι εγώ σε ένα γραφείο. Όλοι τη θεωρούσαν μία από τις καλύτερες δουλείες Εκτός από μένα. Ήταν στην Πρεσβεία.
Μισώ τη χαρτούρα, μισώ τις σφαγγίδες, μισώ τη γραφειοκρατεία, το να διεκπεραιώνω κάτι. Προσπαθούσα να μάθω κι απ' αυτή τη δουλειά ότι γινόταν, ήταν αρκετά, να διερμηνεύω πρωτ' απ' όλα. Αλλά τα περισσότερα μου ήταν άχρηστα για την πορεία της ζωής μου. Του συγγραφέα που ήθελα να γίνω και ακόμα δεν έγινα.
Με άλλα λόγια μετά από δύο χρόνια συμφώνησα με την Πρόξενο να σταματήσουν να μου γαμάνε το εγκέφαλω, δηλαδή να φύγω από κει. Ήμουν έτοιμη να πεθάνω στη ψάθα, μου άρεσε η ιδέα άλλωστε, όλοι οι μεγάλοι άνδρες δεν πεθαίνουν στην ψάθα; Δυστυχώς έχω σπίτι δικό μου κληρονομιά από την γιαγιά μου, όχι τράπεζες, ούτε κάρτες (είμαι ελεύθερη!), οπότε στην ψάθα δεν θα πεθάνω, αλλά τέλος πάντω. Το πρώτο μου βιβλίο το έκλαψα στα 30 μου, πουλήθηκαν 39 αντίτυπα αλλά το ευχαριστήθηκα. Κάποιοι μου είπαν ότι παρόλο που δεν συμφωνούν μαζί μου, ήταν το ωραιότερο βιβλίο που έχουν διαβάσει ποτέ τους.
Και μετά δέκα χρόνια δεν έγραψα τίποτα...
Τώρα λοιπόν, μετά την Πρεσβεία, άρχισα να είμαι πολύ ευτυχισμένη. Έκανα επιτέλους αυτό που αγαπώ. Και τα σχέδια μου αυξανόταν με γεωμετρική σειρά. Έγραφα δέκα χρόνια και έγραψα δέκα βιβλία, το ένα μετά το άλλο, τα πρώτα με όχι και τόσο καλά ελληνικά, τα αλλά με καλύτερα.
Το δεύτερο εκδόθηκε το 2003 και πούλησε 2000 αντίτυπα, δεν ξέρω, ίσως και περισσότερα, οι εκδότες λεει, θα σας πει ο καθένας που ξέρει τη δουλειά, σας κλέβουν πάντα.
Είναι κοινωνική αδικία να ζουν από τα βιβλία μου οι διορθωτές, οι γραμματείς, οι εκδότες, οι μεγαλέμποροι, τα συνεργεία διανομής, τα βιβλιοπωλεία, μόνο ο δημιουργός όχι.
Τέλος πάντων. Είναι στο σύστημα αυτό. Στο "υπαρκτό σοσιαλισμό" ήταν απ' αυτή τη άποψη καλύτερα τα πράγματα, ο συγγραφέας είχε την οικονομική υποστήριξη τότε εκεί.
Δεν πειράζει, αφού γράφω για να αλλάξουν τα πράγματα. Όχι πώς θέλω έναν καινούργιο "υπαρκτό" αυτά είναι ξεπερασμένα πράγματα, θέλω νέα. Η αλλαγή της εξουσίας δεν λύνει το θέμα του καινούργιου ανθρώπου.
Εγώ να είμαι ευτυχισμένη με αυτό που κάνω και δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Να δημιουργώ. Ούτε να παντρευτώ δεν με ενδιαφέρει, εκτός αν ερωτευτώ, ίσως μετά δεν ξέρω, (ερωτεύτηκα μετά την Πρεσβεία δύο φορές, μία λίγο και μία πολύ, αλλά αυτό είναι μία άλλη υπόθεση). Καλύτερα να μείνω ελεύθερη γιατί έχω πολύ δουλειά να κάνω ακόμα. (Τον Χρίστο τον ήθελα για το γαμώτο, αλλά ήξερα ότι δεν θα μπορούσα με τίποτα να ζήσω σε μία συμβατική οικογένεια. Μόλις θα μου έλεγε ότι με θέλει θα τον αρνιόμουν. Ήταν πολύ διαφορετικός από μένα, δεν ταιριάζαμε ούτως ή άλλως.)
Όταν λοιπόν έφυγα από την Πρεσβεία όλη με περιφρονούσαν. Η κοπέλα που ήρθε στη θέση μου πιο πολύ απ' όλους. Εκείνη ήταν ικανή, της άρεσε η δουλειά, είχε ακριβώς αυτές τις ικανότητες που χρειάζονται για δουλειά γραφείου... Εγώ όχι. Με περιφρονούσε μέχρι χθες.
Λοιπόν όμως. Το τρίτο μου βιβλίο ακόμα πουλάει, και είναι το καμάρι μου... Δεν πήρα ούτε φράγκο αλλά χαίρομαι πώς είναι στα βιβιοπολεία. Θα πάρω κάτι όταν θα πουληθούν τα 2000 αντίτυπα. Και το τέταρτο, αυτό είναι σχεδόν φρέσκο! Όλοι μου λένε ότι το είδαν κάπου, ένας στην Ελευθεροτυπία, ένας στο Διαβάζω, ένας στο Φαντομάς. Και χθες πήγα στην κοπέλα από τη Πρεσβεία, είναι φίλη μου κάπως.
"Να, κοίτα τι σου έφερα, πήρα ένα και για μένα και για τη φίλη μας τη Νταρίνα, για να δει πόσο σπουδαία φίλη έχουμε," μου έδωσε το περιοδικό του Ελευθερουδάκη που βγήκε τώρα πριν τα Χριστούγεννα και βγαίνει κάθε μήνα. Της το έδωσα το βιβλίο μου σαν δώρο. Το έβαλε πάνω από την Ψιλικατζού, για να το διαβάζει αμέσως μετά τον Κούντερα.
Αν θέλετε όμως να πλουτίσετε, δεν σας συνιστώ να γράφετε. Αν έχετε λίγες ανάγκες όπως εγώ, σας συνιστώ να ακολουθήστε αυτό που αγαπάτε και να μη σας ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Και ας πεθάνω στην ψάθα. Μου αρέσει. Είναι μέρος του μύθου σου. Άλλωστε, δεν έχω πολλές ανάγκες.
Α, ναι, το πιο φρέσκο βιβλίο μου το λένε "Την πρώτη φορά..." Έτσι, για να γράψω καμιά φορά κι εγώ ένα μυθιστόρημα για νέες κοπέλες.)