Δεν τα καταφέρνει κανείς, κανείς μόνος του, αν και όλοι οι αριστεροί, εννοώ και το ΚΚΕ και το ΣΙΡΙΖΑ έχουν καλές προθέσεις. Θέλουν μία κοινωνία ανιδιοτελής, συλλογική, ενθουσιώδες, όμορφη.
Δίκαιη προ τ' απ όλα, όπου όλοι θα έχουν τη ελευθερία να συμμετέχουν ισότιμα στα κοινά,
και
να ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ. Ο καθένας εκεί που αγαπά και άρα του του αρέσει.
Δεν είναι δημιουργία η οικονομική δημιουργία, όχι μόνο, όταν και αν είναι. Όπως νομίζει το ΠΑΣΟΚ.
Αλά το μυαλό αδυνατεί ακόμα.
Πριν δύο μήνες έγινε ένα συνέδριο του Monthly review όπου πήραν μέρος το ΚΚΕ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΌΣ για τις στρατηγικές ενάντια στην κρίση.
Όλοι τους χάθηκαν στα κατεστημένα. Κανείς δεν είπε τίποτα το ουσιαστικό για το ρόλο
της αμερικάνικης εθνικής τράπεζας και της βιομηχανίας εξοπλισμού
Ούτε το ΚΚΕ. Ούτε το περιοδικό.
Κάποιοι είδαν κάπου λεει μαρξισμό.
Ούτε λόγος.
"Να μη χαθούμε σε ιδεολογική συζήτηση",
(ας τα αφήσουμε καλύτερα)
είπε ο Παπαδόπουλος του ΚΚΕ,
ωραία
χαθήκατε όμως στην πολιτική συζήτηση.
Το ΚΚΕ νίκησε σε αυτήν.
Τον Λαφαζάνη...
"Στρατηγικές ενάντια στην κρίση;" είναι μία εφεύρεση της καπιταλιστικής ιδεολογίας...
και εμείς την παπαγαλ...
επειδή δεν έχουμε δική μας ιδεολογία!
Μία είναι η στρατηγική:
να αναλύουμε τη πραγματικότητα διαλεκτικά κάθε φορά εκ νέου.
Το θυμάστε το ιδελογικό κενό με την πτώση του "υπαρκτού".
Να, εκεί θα ξαναβρεθούμε αν η τακτική μας είναι να μη ασχοληθούμε με την κοσμοθεωρία, μμε ιδεολογία μας.
Ο ταξικός αντίπαλος εφαρμόζει την ιδεολογική του στρατηγική στα σχολεία, παραμορφώνοντας τα μυαλά σε ένα δοχείο νυκτός για την αποδοχή των αξιών που εφαρμόζει η τηλεόραση.
Κέρδος, ανταγωνισμός, αντικίμενο πόθου, τιμές, ανάδειξη, ικανοποίηση (αντί για χαρά), δεύτερη, τρίτη δουλειά για να μη "λείπει" στα παιδιά τίποτα, τίποτα που μπορεί να καταναλωθεί εκτός από την ασχολία και χαρά μαζί τους, δεν τα θυμάμαι τώρα όλα, για βοηθήστε με...
Sonntag, Oktober 26, 2008
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen