Το μόνο καλό είναι
ότι πλησιάζοντας το 2012
εμείς οι εργατική τάξη των άνεργων
φοβόμαστε όλο και λιγότερα.
Η ιδεολογία του μίσους ενάντια στον ταξικό εχθρό,
γίνεται ιδεολογία αγάπης στους πάντες.
Αφού πράττουν όπως πράττουν επειδή δεν ξέρουν.
Από φόβο.
Ότι μετά το θάνατο θα γίνουν λίπασμα.
Και δεν θα μπορέσουν να πάρουν την περιουσία τους
στον άλλο κόσμο.

Παραλίγο φασιστική επίθεση στον Ιανό σήμερα

Ενώ ο 28 χρόνος "μετανάστης" που δεν μετανάστευσε ποτέ έλεγε σε κρατικό κανάλι όλη την ιστορία ότι η μέρα 1 Μαρτίου "24 ώρες Χωρίς εμάς" είναι και κινητοποίηση των Ελλήνων, ο δημοσιογράφος από την Αλβανία Νίκο Αγο υπεβλήθη σε ταπεινωτική απολογία από έναν ή δύο αστυνομικούς
Τελικά η πρωτότυπη και για αυτό σίγουρα αποτελεσματική παγκόσμια, μάλλον πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία αποχής από την κατανάλωση "εκφυλίστηκε" σε κουβέντα σίγουρα χρήσιμη αλλά ,μονόπλευρη για τους μετανάστες στην Ελλάδα
Η κυρία Κούρτοβικ είπε πώς δεν θέλει να την κινηματογραφούν διάφοροι άσχετοι και ένας απ' αυτούς παρά λίγο να προκαλέσει τραμπουκιστικό ξεσηκωμό φωνάζοντας και ξανά φωνάζοντας:
"Είστε αφιλόξενοι!!!"

Κι εγώ λαϊκό στρώμα είμαι... ΕΓΩ

Τι μπορώ να δώσω
αφού είμαι φτωχή,
την καρδιά να κόψω
να αλλάζει η εποχή
τον Θεό να σώσω,
πώς το εγώ να διώξω;

Η Ανθρωπότητα θα τρελαθεί αν...

Ο Δημήτρης ήταν πάντα αισιόδοξος.
Την πρωτοχρονιά Πέρσι όμως έπαθε ένα ατύχημα που παραμόρφωσε για πάντα το πρόσωπό του.
Τον εγκατέλειψε η γυναίκα του και δεν μπορούσε να βρει αντικαταστάτρια Τι αντικαταστάτρια, ούτε όταν πήγαινε σε μπαρ δεν μπορούσε να ποιάσει κουβέντα με καμία. Για έρωτα ούτε λόγος.
Φέτος 1.1. 2010 αποφάσισε να πάρει την ζωή του και να πάει στο Εδέμ του Θεού. Ήξερε ότι θα πα ει στο Εδέμ, ήταν πάντα ειλικρινείς και έδινε αγάπη όπου μπορούσε.
Μία μέρα πριν πήγε σε ένα παρακμιακό μπαρ και είπιε κρασί. Πολύ κρασί. Κόκκινο.
στις 1.1.2010 λοιπόν ήταν αποφασισμένος Γέμισε την μανιέρα με ζεστό νερό και πήρε ένα ξυραφάκι. Έκοψε τους καρπούς του.
Μα αντί για αίμα έβγαινε κόκκινο κρασί.
Κι τότε άκουσε τη φωνή του θεού: Θα είσαι καταδικασμένος για πάντα να τρέχει κόκκινο κρασί στις φλέβες σου. Δεν θα μπορέσεις να αυτοκτονήσει ποτέ. Ποτέ όμως δεν θα μπορέσεις να χαρείς την αγάπη.
Δεν θα μπορέσεις πια τίποτα να δίνεις εκτώς από αίμαι από κρασί.
Και τέτοιο δεν δέχονται στην αιμοδωσία.

ΤΕΛΟΣ

διαλεκτικός νόμος στην πράξη: σταθερότητα=>στασιμότητα=>φωτιά

Δύο ζητιάνοι ζούσαν έξω από ένα χωριό, μέσα στο δάσος. Ο ένας ήταν τυφλός και ο άλλος δεν είχε πόδια. Μία μέρα, το δάσος έπιασε φωτιά. Βεβαίως ήταν ανταγωνιστές. Έκαναν και οι δύο τη ίδια δουλειά, ζητιάνευαν από τους ίδιους ανθρώπους και ο καθένας τους ήταν συνεχώς θυμωμένος με τον άλλο. Όχι μόνο δεν ήταν φίλοι, αλλά ένιωθαν έχθρα και δεν μιλούσαν μεταξύ τους.
Τώρα όμως βρισκόταν σε έκτακτη ανάγκη. Ο τυφλός είπε στον άνθρωπο που δεν είχε πόδια: «Ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από δω, είναι με το να σε πάρω στους ώμους μου. Χρησιμοποίησε εσύ τα πόδια μου και εγώ θα χρησιμοποιήσω τα μάτια σου, Αυτό είναι ο μόνος τρόπος για να σωθούμε».
Και αυτό ακριβώς έκαναν. Έτσι παράτησαν την έχθρα τους, έγιναν φίλοι και έσωσαν τη ζωή τους.
Αυτό είναι ένα ανατολίτικο παραμύθι. Και μιλάει για τη νόηση και τη καρδιά σου. Δεν έχει να κάνει με ζητιάνους, έχει να κάνει με σένα. Δεν έχει να κάνει με δάση που καίγονται, έχει να κάνει με σένα. Εσύ είσαι εκείνος που καίγεται.

Θάρρος
«Η χαρά του να ζεις επικίνδυνα»

(Ο ΣΥΡ έχει μάτια, το ΚΚ έχει πόδια)
Όλα είναι προς ανακύκλωση...

Τελικά όλα είναι δυνατά

Τελικά όλα είναι δυνατών να γίνει. Την κάνουμε την ανατρεπτική μεταμόρφωση! Επίτηδες δεν λέω θα, γιατί γίνεται τώρα, κάθε στιγμή.
Στην καρδιά μας, στο νου μας,
και η κοινωνία ακολουθεί θέλει δεν θέλει.
Καλύτερα να θέλει.
Να χαιρόμαστε όλοι τα επιτεύγματα.
Της τεχνολογίας, της επιστήμης της τέχνης.
Γίνονται θάματα που μόνο στο όνειρό μας το βλέπαμε. Ας πούμε το να μυρίσουμε τα μπλογκς.
Ανοίξτε επίτηδες το blog "Άσχετων" και θα το νοιώθετε.
Και άλλο ένα θαύμα:
Η "Κομμουνιστική επιθεώρηση" άρχισε να βγαίνει στο Google.
Και άλλο ένα θάμα:
Ο ΣΥΡΙΖΑ τόλμησε να πειραματιστεί με την "ομαδική ηγεσία"
Πάμε καλά σύντροφοι..