Ο Δημήτρης ήταν πάντα αισιόδοξος.
Την πρωτοχρονιά Πέρσι όμως έπαθε ένα ατύχημα που παραμόρφωσε για πάντα το πρόσωπό του.
Τον εγκατέλειψε η γυναίκα του και δεν μπορούσε να βρει αντικαταστάτρια Τι αντικαταστάτρια, ούτε όταν πήγαινε σε μπαρ δεν μπορούσε να ποιάσει κουβέντα με καμία. Για έρωτα ούτε λόγος.
Φέτος 1.1. 2010 αποφάσισε να πάρει την ζωή του και να πάει στο Εδέμ του Θεού. Ήξερε ότι θα πα ει στο Εδέμ, ήταν πάντα ειλικρινείς και έδινε αγάπη όπου μπορούσε.
Μία μέρα πριν πήγε σε ένα παρακμιακό μπαρ και είπιε κρασί. Πολύ κρασί. Κόκκινο.
στις 1.1.2010 λοιπόν ήταν αποφασισμένος Γέμισε την μανιέρα με ζεστό νερό και πήρε ένα ξυραφάκι. Έκοψε τους καρπούς του.
Μα αντί για αίμα έβγαινε κόκκινο κρασί.
Κι τότε άκουσε τη φωνή του θεού: Θα είσαι καταδικασμένος για πάντα να τρέχει κόκκινο κρασί στις φλέβες σου. Δεν θα μπορέσεις να αυτοκτονήσει ποτέ. Ποτέ όμως δεν θα μπορέσεις να χαρείς την αγάπη.
Δεν θα μπορέσεις πια τίποτα να δίνεις εκτώς από αίμαι από κρασί.
Και τέτοιο δεν δέχονται στην αιμοδωσία.
ΤΕΛΟΣ
Über mich
- Sissi Soko
- The excess of the Black struggle in harmonious world of rainbow playing with light and drops of creative dialektismou. "For a new Greece" in composition to the ancient ... Maybe someone prefere the colision, I not!
4 Kommentare:
Δεν κατάλαβα το μήνυμα...
Διακρίνω μία αισιοδοξία... αν και επί της ουσίας για τον ίδιο συμβολισμό πρόκειται...
Το άιμα κρασί δεν γίνεται ή μήπως όχι;
Καλησπέρα σου
Δεν είμαι σίγουρη πως θα'πρεπε να καταδικάζεται η ανθρώπινη αδυναμία. Αλλωστε κι αυτή σαν χαρακτηριστικό μας δόθηκε - όπως ισχυρίζονται πως όλα μας έχουν δοθεί - και δεν την επιλέξαμε. Επίσης άλλωστε το πόσα αντέχει ο καθένας μας είναι αποτέλεσμα πολλών και ανεξέλεκτων συνήθως παραγόντων.
rain, δεν ποιάνω το νόημα του σχόλιου σου, αφού είναι δηίγηματάκι από την φαντασία βγαλμένο. Δεν λέω ο τόπος και ο χρόνος είναι αληθινός.
Kommentar veröffentlichen