Gorbačov και η καταστροφή

Ο Γκορμπατσόφ δεν είχε καταλάβει κάτι.
Ότι με ένα βιβλίο του που το ονόμασε:
"Νέα σκέψη για μας και για όλο τον κόσμο"
(τι θυμάστε, βγήκε και στ ελληνικά)
δεν θα πέσουν όλοι ξεροί και θα γίνει
όλος ο κόσμος κομουνιστικός
Δεν έχει καταλάβει ακόμα κάτι:
επέμενε στο να διατηρηθεί το τρέχον 5 εχτές πλάνο
Δεν κατάλαβε ότι αυτό πρέπει να αποδομήσει,
αφού ο νέος κόσμος δεν χρειαζόταν άλλο ατσάλι
για άλλα εργοστάσια
αλλά κομπιούτερ, πολλά κομπιούτερ
για την γραφειοκρατία που όριζε τα καινούργια πλάνα.
Βάση του κάθε Συνέδριον του ΚΚΕ
Κι επίσης ότι τα πλάνα δεν μπορούν να είναι
δεσμευτικά για 5 χρόνια
αφού ο κόσμος αλλάζει πια τόσο γρήγορα.
Ένα κατάλαβε:
Δεν είναι τίποτα πιο σπουδαίο από την ειρήνη.
Το έγραφε και το ξαναέγραφε,
και οι λαοί της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης
το πίστεψαν.
Πίστεψαν στον Γκορμπατσόφ
και θυσιάστηκαν για την Ειρήνη.
Το "Βατερλό" δεν ήταν Βατερλό.
Ούτε ήταν προδοσία.
Ήταν η άρνηση της άρνησης.
Εντελώς σύμφωνο με το διαλεκτισμό.
Η "αντίθεση" του ιστορικού υλισμού.΄
(Βλέπε: "Ζάπινγ σε ιδέες του μέλλοντος",
εκεί προσπαθώ να εξηγήσω τι είναι διαλεκτισμός)
Άσχετα με το ότι το εκμεταλλεύτηκαν μετά όση ήθελαν
να πάει η ιστορία προς τα πίσω.
Η ιστορία δεν πάει ποτέ πίσω για πάντα...